[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel Beaumont
Ik keek ven Edward aan "waarom wist ik eigenlijk niks van deze Missie Edward ? " Edward begon een beetje zenuwachtig te doen maar dat maakte me juist boos.
"En welke missie is dit ? Edward ik wil het weten !"

Olivia Elaine Newton

'' Merel .. sommige missies blijven bij mijn moeder .. of het blijft tussen mij en mijn moeder. Gewoon voor de veiligheid, ik weet wel dat jij te vertrouwen bent .. '' zegt Edward dan.
'' Ik heb nu mijn moeder die brief gestuurd, als het doorgaat dan krijgt alleen degene het te horen die gaat zoeken naar Robin. Het spijt me heel erg Merel maar het is een afspraak waar ik me aan moet houden '' zeg ik dan.
Ik had verwacht dat Merel uit zou barsten maar ze blijft verassend rustig.

Merel Beaumont
Ik zuchtte en liep zonder wat te zeggen na boven.
Ik zag Ivon bij de twee kleintjes .
Hij zag er zo trots uit.
Toen die zich omdraaide liep ik snel door.
De avond viel .
Edward en Olivia lagen in de logeerkamer en Ivon lag in onze kamer.
Ze sliepen allemaal vrij snel maar ik kon niet slapen.
Ik zat bij Rose en River .."Het spijt me."
Ik legde een briefje met uitleg over melk voor de baby's
Ik had mijn pak aan.
Mijn boog lag om me heen en mijn zwaard hing naast me.
Ik had ook een briefje voor Olivia en Ivon achter gelaten.
Ik gaf de twee baby's nog snel een kus en liep naar de stallen.
Ik moest gewoon wat doen ..
Ik kon niet afwachten.
Ik had de brief die ik had gekregen in mijn zak.
Ik stapte op Eros die ik had opgezadeld en reed van onze huis weg.
De andere hadden gelukkig niks ge merkt.
Ik was nog bij het paleis voor de ochtend viel.
Ik was na binnen gestormd en vroeg na antwoorden bij de koningin.
Ik was dreigend en woedend.
Voordat Edward en Olivia nog maar in de gaten hadden dat ik daar was geweest.
Had ik wat antwoorden waar ik verder mee kon.
Ik reed snel richting de bergen.
Tranen vielen over mijn gezicht.

Ivon werd rustig wakker.
Zijn handen gingen na de lege plek.
Hij schrok toen die voelde dat die plek koud was.
Opeens zag die de brief .
Hij las er snel overheen en rende toen richting de kamer van Edward en Olivia.
Die deden net hun ogen open "Merel is weg ! En ze heeft al haar spullen van haar ridder tijd mee genomen ."
Opeens stond er een wachter van het paleis binnen.
Een lakei riep Ivon.
Hij had ene brief voor Edward van de koningin ..
"Ze is ook al in het paleis geweest! "Zei Edward snel.

Olivia Elaine Newton

'' Ik had het kunnen weten, die eigenwijs toch ook altijd ! '' roep ik dan uit.
Ik ijsbeer heen en weer met een gefronst gezicht .. waarom kon Merel nou niet is één keer luisteren ?

Merel Beaumont
Opeens kwam ik bij een plat gebrand stuk aan.
Ik keek om me heen en zag dat er al een tijdje geleden hier gevochten was.
Er lagen lijken maar hoeveel ik er ook bekeek en hoe gruwelijk het ook was ik vond maar geen Robin.
Opeens hoorde ik stemmen.
Ik verborg me snel achter een rots.
Het waren wachters maar niet van ons Nou hier is er ook niemand behalve lijken kom we gaan weer terug !
Het leek erop dat ze iemand zochten.
Ik keek om me heen.
Ik kon mijn eigen ademhaling horen..

Olivia Elaine Newton

" Ik ga haar zoeken " zegt Ivon dan, ik houd hem tegen " Ivon dat gaat niet, de moeder van de kinderen is al weg en dan gaat de vader er ook nog eens vandoor .. Je zei zelf ook al tegen Merel dat get niet handig was om te gaan " zeg ik dan.
Ik probeerde intussen na te denken wat we konden doen.

Merel Beaumont
Opeens pakte iemand me beet .
Ik wou krijsen maar een hand ging voor mijn mond.
Ton ik wat kalmer was ging de hand weg.
Toen ik me om draaide zag ik dat het Robin was.
Hij was erg bebloed en ik zag dat die een fikse wond op zijn been had "Ik dacht dat je dood was !"
Hij keek me aan en probeerde de pijn niet te laten merken "Ik dood zonder jou gedag te zeggen dat nooit."
Ik keek hem even aan met een glimlach "Kom oom ik breng je naar huis."
Hij keek me even vragend aan "Oom ?"
"Ja ik ben ondertussen moeder geworden van twee kinderen om precies te zijn is dat nog niet zo heel lang geleden."
Hij keek me nu bezorgd aan "Gaat het dan wel ?"
Ik knikte "Ik wou jou zoeken ze hadden mij een brief gestuurd waarin stond dat je dood was."
Hij begon wat te lachen "Aha dus je geeft daadwerkelijk wel wat om me."
Ik schudde even mijn hoofd maar opeens hoorde ik weer die stemmen.
Ik gebaarde dat we stil moesten zijn.
De mannen staken soort van speren in de lijken om te kijken of ze wel echt dood waren.
Gelukkig zaten we achter een gigantische kei waar ze ons niet goed konden zien.
Maar opeens zag ik dat de zon schaduwen maakte op de grond .
Ik zag dat Robin iets bewoog door de pijn.

Olivia Elaine Newton

Ik zucht even als ik niets kan bedenken " ik geloof dat we nu weer niet meer kunnen doen als afwachten .. " zeg ik dan.
Één van de kinderen begint boven weer te huilen " ik ga wel even " zeg ik dan tegen Ivon.
Hij knikt, ik loop naar de kinderkamer toe en dan zie ik al snel dat het Rose is die huilt.
Ik pak haar even op en probeer haar wat te kalmeren.

Merel Beaumont
Ik hield mijn adem in en hoopte dat ze het niet merkte.
Robin keek me aan en probeerde zijn pijn in bedwang te houden.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk werd de kleine Rose in mijn armen rustig, ik ga even met mijn vinger langs haar kleine wangetje.
Intussen maakte ik me zorgen om Merel.

Merel Beaumont
De mannen liepen gelukkig weg en ik kon gelukkig weer wat rustiger ademhalen.
Ik liet me even zakken van opluchting.
Ik keek even na de Robin die zijn been aan het verbinden was "Laat mij maar." zei ik rustig.
Robin gilde het uit toen ik het verbond maar de wond was ook erg diep.
Ik gaf hem een schouder klopje.
Robin streek even met zijn hand over mijn gezicht "Ik ben blij dat je gekomen bent."
Er verscheen even een glimlach op mijn gezicht "Ik ook."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk leg ik Rose weer even terug, vredig liggen ze weer te slapen.
Ik loop op mijn tenen weer terug naar beneden, dan loop ik weer terug naar Edward en Ivon.

Merel Beaumont
Toen ik op stond schoot er een pijl vlak lang me heen.
Uit ene reactie draaide ik me om.
Mijn haar die nu los hing zwierde met me mee.
Maar toen ik goed keek zag ik een grote groep aan mannen onze kant aan komen.
Ik keek uit paniek aan Robin "het zijn er te veel dit gaan we niet redden."
Robin keek me aan "laat me maar achter denk aan je kinderen en ga zo snel mogelijk na huis."
Ik schudde mijn hoofd "Ik laat je niet achter."
De pijlen schoten met vuur in de grond ik hoorde veel lawaai onze kant op komen.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf ongerust " Olivia gaat het ? " zegt Edward dan.
Ik knik even, en staar dan weer wat voor me uit.
Het wat als blijft door mijn hoofd spoken " Olivia ? " zegt Ivon dan.
Ik kijk even op " wat ? " vraag ik dan.

Merel Beaumont
Ik voelde de angst door me heen ik zakte naar de grond.
Ik zag heel even River en Rose voor me die waarschijnlijk niet hun moeder zullen ontmoeten.
Ik haalde snel die gedachtes uit mijn hoofd.
Robin pakte mijn hand.
Zijn lippen kwamen in beweging en maakt het woord dank je.
Ik keek hem even aan .
Het lawaai kwam maar steeds dichter bij.
Mijn angst was verdwenen.

Olivia Elaine Newton

" Je bent er geloof ik niet echt bij, wil je rusten ? " zegt Ivon dan.
Ik schud mijn hoofd " nee het gaat prima " zeg ik dan met een kleiene glimlach.
Ivon en Edward kijken me aan alsof ik gestoord ben, inmiddels was Maik alweer aan het werk in de stallen.
" Wat is er ? " vraag ik dan aan ze, ze schudden hun hoofd en zeggen dan tegelijk " niets "

Merel Beaumont
Ik twijfelde geen moment en stond op.
"We geven ons over ."
Ik gooide mijn zwaard en boog op de grond.
De pijlenregen stopte .
Een paar mannen stormde op ons af en voor ik het wist was ik vastgebonden en trokken ze me voort met een paard.
Gelukkig hadden ze Robin op een paard gezet.
Ik had nergens Eros meer gezien en hoopte maar dat die na huis toe was gerend.
Ik keek even na Robin.
Ik wist niet wat me te wachten stond maar het was beter dan de dood.
Ik wist ook niet wat die missie was en misschien had ik het nu wel verpest.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk ze nog wat vragend aan, opeens hoor ik wat gehinik, ik kijk uit het raam en zie dan Eros staan maar zonder Merel.
Ik pka mijn rokken vast en ren naar buiten, ik kijk druk om me heen of ik Merel zie maar nergens zie ik haar.

Merel Beaumont
na een tijdje kwamen we bij een soort van kamp aan.
Overal tenten.
Ze gooiden mij en Robin vast gebonden en al in een hout gemaakte kerker.
Ik keek de man aan maar ik zweeg.
Zonder te weten wat mij zal overkomen zonder te weten waar ik eigenlijk aan begonnen was liet ik me zakken in het gras.
Robin was bleek en het ging niet goed met hem.
Ik kon hem nu niet helpen.
Ik keek na achteren na mijn handen die vast gebonden zaten.
Bewakers stonden om de kerker heen.
Ik zuchtte ontsnappen had geen zin zelfs ons komen redden had geen zin.
Ik keek na Robin die zijn ogen probeerde te sluiten.
"Robin wakker blijven schreeuwde ik." Robin keek op.
"Blijf me aan kijken je mag niet slapen."
Robin knikte.

Olivia Elaine Newton

Toen ik Merel echt nergens zag wist ik dat er iets aan de hand moest zijn.
Ik wist van lieverlee wel dat Eros nooit weg zou rennen zonder dat er iets was.
Ik raakte wat in paniek, opeens komen Edward en Ivon ook aangerend.
" Merel ?! " roep ik wat paniekerig uit laatste hoop .. Maar er klinkt niets terug.
Maik komt ook aangerend " wat is er allemaal aan de hand ? " vraagt hij dan geschrokken.

merel Beaumont

het leek wel uren wel eeuwen te duren.
Je verwachtte iets maar wanneer dat wist je niet.
En wat er zal gebeuren .
Het maakt je haast gek.
Ik keek nog even na Robin hij had het echt zwaar maar ik was blij dat ik hem had gevonden "Wat voor missie had je precies ?" vroeg ik maar zacht en snel.
Robin keek me even aan en schudde zijn hoofd "Je weet dat ik dat niet mag vertellen merel." zei die snel.
Ik wist het wel maar waarom was die hier.
Ik zuchtte ik had nooit hierheen moeten gaan ik had na Ivon moeten luisteren.
Mijn lichaam was vermoeid maar rust kreeg het niet.
Ik ging even met mijn buik na mijn handen mijn buik was ingewikkeld.
Ik zuchtte even maar liet het even niet merken.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Ivon aan " er is wat gebeurd .. Eros zou nooit hierheen terugkomen als er niets gebeurd is " zeg ik dan.
Ik kijk Ivon, Edward en Maik even aan " ik ga haar zoeken, hetbkan me niet schelen of ik wel of geen training heb gehad, maar ik ga niet af zitten wachten " zeg ik dan.
Ik pak mijn rokken weer vast en begin te rennen, Edward houd me tegen " Olivia, doe het alsjeblieft niet " zegt hij dan.
" Moet ik dan af lopen wachten tot er iets ergs gebeurd ? " zeg ik dan wat gefrustreerd.

Merel Beaumont
Opeens staat er een grote man voor de tralies .
Hij bekijkt ons goed.
"Wachter zorgt dat die man verzorgt word en die vrouw kan zich opfrissen in mijn tent." Zei de man toen die weg wou lopen.
Ik liep naar de tralies .
Ik bekeek hoe die man weg liep.
Maar ik zweeg waarom deed die zo aardig ?
Er kwamen wachters binnen en die namen Robin mee ik rende op ze af dat ze hem lost moesten laten "Mevrouw we verzorgen hem alleen maar ik beloof u dat u hem nog zal zien." ik knikte en liet Robin los.
Een andere wachter bracht mij bij die tent.
Er kwamen nare herinneringen na boven vooral toen die ene keer.
Ik slikte even.
Toen ze me in de tent zette zag ik niemand het enige wat er lag was een witte nette jurk en ene kan met water.
Ik keek nog even of er echt niemand was.
Een beetje opfrissing had ik wel nodig dacht ik en waste me zelf even snel.
Ik deed de jurk aan die perfect paste.
Ik legde even mij handen om mijn hals waar de hanger om zat.
Ik zuchtte even "Ik had na je moeten luisteren."
"Na wie had je moeten luisteren "hoorde ik achter me.
Ik zag die man weer staan.
Ik raapte even al mijn moed bij elkaar "Wat moeten jullie van ons en wat doen wij hier eigenlijk."
Hij ging zitten en keek me aan "Nou jullie hebben zonder enige redenen ons aangevallen ." zei hij tegen me op een rustige manier.
Ik keek hem met grote ogen aan.
Ik ging gewoon van schrik tegen hem over zitten.
Hij zag dat ik zo verrast was "U ben verbaasd wist u hier nergens van ?"
Ik schudde mijn hoofd "Ik . ik ben hier gekomen om ene vriend te zoeken ik had een brief gekregen dat hij dood was maar ik geloofde het niet."
Hij knikte en stond op hij liep na een getekende kaart.
"Kijk dit zijn alle rijken bij elkaar .
In de bergen heb je ons rijk we zijn een vrede liefend volk en doen nooit iemand kwaad wij respecteren elkaar we snapte daarom ook niet waarom wij aangevallen werden."
Ik keek even na de kaart "Mijn moeder komt uit de bergen." zij ik opeens zacht.
De man keek me op "Ik herkende jou al jij ben prinses Merel de dochter van .." Hij stopte er liep ene traan over zijn wang.
"uw kende mijn moeder ?"
Hij knikte en stond op de man omhelsde me.
Ik voelde me opeens bedrukt .
"Uhm sorry meneer maar ik krijg geen adem meer."
De man laten me los "ow Merel je moest eens weten ."
Ik herkende de man ergens van maar van wat wist ik het niet.
"Doe maar alsof je thuis bent ." zei hij en hij liep de tent uit.
Ik keek nog even naar de kaart.
Opeens kwam ik bij een tafel vol met papieren.
Ik zag een brief van het paleis getekend door Edward.
Maar hij wist toch van niks ?
Ik pakte met mijn handen de brief op.
Ik leeste snel maar het enige wat bleef hangen was Bij deze verklaren wij onze rijken ten oorlog ..

Olivia Elaine Newton

Ik trek me los en loop weer door '' Olivia ! '' hoor ik nog maar ik luister niet.
Welke kant zou Merel opgegaan zijn ? Ik ga in ieder geval al richting de kant waar Eros waarschijnlijk vandaan kwam.
Een blouse en een broek waren nu toch makkelijker geweest ..
Het huis verdween steeds meer op de achtergrond, en uiteindelijk was het maar een klein stipje.
Opeens hoor ik paardengetrappel, ik loop sneller door en zoek dan ergens waar ik in kan duiken om me te verstoppen.
Opeens word ik vastgegrepen, ik sta oog in oog met Maik .. We staan erg dicht bij elkaar.
Maik kijkt me aan in mijn ogen, ik maak me even los " sorry, maar ik verdrink in je ogen " zegt hij dan.
Ik kijk hem wat vragend aan " laat maar " zegt hij dan snel en wat blozend.
" Wat kom je doen ? " vraag ik dan.
" Ik moest je op komen halen " zegt hij dan.
Ik kijk hem even wat bozig aan, maar dan verander ik mijn blik.
Ik besloot het even gemeen te spelen, ik moest hoe dan ook weten wat er was.
Ik zet een paar stappen richting Maik, ik laat hem een paar stappen achteruit zetten.
Hij kijkt me aan in mijn ogen, ik glimlach even.. Ik laat hem omdraaien.
Opeens draai ik me om en klim snel op het paard, ik spoor hem aan " sorry Maik, maar ik ga niet afwachten .. Succes met naar het huis terug lopen " zeg ik dan nog.
" Wat een vrouw .. " hoor ik hem dan nog als laatste zeggen.
Ik volg de sporen die waarschijnlijk van Eros waren , uiteindelijk kom ik bij een verbrand stuk aan.
Geschrokken kijk ik om me heen, opeens hoor ik naast me " u klimt nu van dat paard af en blijft staan "
Ik schrik me rot, ik zie een man met een pijl en boog staan .. Ik zou geen schijn van kans maken.
Voorzichtig stap ik af, de man maakt mijn armen en benen vast met touw.
Hij gooit me weer terug over mijn paard en gaat er zelf ook op zitten.
" Één ontsnappingspoging en je gaat er aan " zegt hij dan.
" Wat is heel de bedoeling hier van, ik heb niets gedaan ? " zeg ik dan.
De man begint te lachen " je bent de verloofde van de toekomstige koning " zegt hij dan.
" Laten we een gesprek houden, ik kan erg goed luisteren en daarbij waarom geweld gebruiken als we het ook met onze mond op kunnen lossen ? " zeg ik dan.
" Vraag dat maar aan uw verloofde, en als u dat wilt .. " zegt hij dan op een spottende toon.
Voor ik het weet komen we op een kamp aan, hij haalt mij van het paard af.
Er komen een paar mannen aangelopen " mevrouw wil graag praten " zegt hij dan.
De mannen begin te lachen " wat is er zo komisch aan praten, ik probeer alleen te luisteren en een eventuele oplossing te vinden voor .. Wat er ook gaande is heren " zeg ik dan.
Ze worden er opeens stil van, uiteindelijk loopt een man de menigte door " wees mijn gast mevrouw Newton en praat " zegt hij dan, hij heeft nogal een vies lachje.

Merel Beaumont
Ik hoorde behoorlijk wat lawaai.
Ik liep na buiten en opeens werden de mannen stil.
Oke dit is vreemd dacht ik heel even .
"Laat haar los." zei ik snel en wonderbaarlijk deden ze dat ook.
Ik liep na Olivia toe en omhelsde haar.
Olivia keek me even verbaasd en geschrokken aan.
Opeens stond die man weer achter me waar ik de naam nog steeds niet van wist.
"Vriendin van je ?" Ik knikte .
Hij keek na de mannen "Moeten jullie niet iets beters doen dan deze mevrouw lastig vallen ?" de mannen stonden op en gingen maar snel weer aan het werk.
Oke ! dacht ik nog even .. en draaide me om.
"Ik denk dat deze vriendin van je ook wel wat water kan gebruiken ?" zei die met een glimlach.
Ik begon een beetje te lachen "Dat denk ik ook."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk wat verbaasd van Merel naar de man en dan weer naar Merel " heb je Robin al gevonden ? Gaat alles goed met je ? Wat is er allemaal aan de hand ? " vraag ik dan.
De man lacht even, ik kijk hem aan.

Merel Beaumont
Ik nam Olivia mee na de tent.
Toen we daar waren zweeg ik en gaf haar de brief.
Ja ik heb Robin gevonden hij is er slecht aan toe en ik vond dit..

Olivia Elaine Newton

Mijn ogen gleden over de woorden die op het papier stonden.
Uiteindelijk kijk ik op '' is hij gestoord geworden ?! Hij weet al sowieso dat we niet sterk genoeg zijn op dit moment en ik geloof niet dat dit volk ooit iets slechts heeft gedaan ? '' zeg ik dan.

Merel Beumont

Ik knik .. Ik snap er niks van hij wist hier niks van zei die..
Ik zuchtte even .. en weet je wat ik niet snap dat die mensen zo vriendelijk tegen me zijn ze kennen allemaal mijn naam en mijn moeder maar hoe ? ik zal het niet weten ik weet alleen dat mijn moeder uit de bergen komt..
Ik keek even na de witte jurk die ik aan had.

Olivia Elaine Newton

Ik zucht even, wanneer zou hij dit eigenlijk gestuurd hebben ? vraag ik me dan af.
En het was echt Edward zijn handtekening, waarom zou hij het dan geheim houden ?
Zou er een manier zijn om dit terug te draaien ?